АИТВ-мен өмір сүру: соңы емес, жаңа бастама

Менің атым А, мен 31 жастамын. Мен АИТВ-мен үш жыл өмір сүріп келемін. Мен бұл туралы ота жасар алдында тексеруден өткен кезде кездейсоқ білдім. Әрине, бұл алдымен мен үшін ауры болды. Мен қалай өмір сүретінімді, отбасыммен, жұмысыммен, болашақпен не болатынын білмедім.

Бірақ уақыт өте келе мен түсіндім: АИТВ-бұл үкім емес. Бұл жаңа шындық, онда сіз де толық, белсенді, жақсылыққа үмітпен өмір сүре аласыз.

Қазір менің ең бастысы — қызым бар. Ол сау, мен күн сайын тағдыр мен дәрігерлерге алғыс айтамын. Мен үшін бұл үлкен қуаныш пен күш. 

Мен терапияны қабылдаймын, вирустық жүктемем анықталмайтын деңгейде. Бұл менің қызымның жанында бола алатынымды, жұмыс істей алатынымды, жоспар құра алатынымды және болашақ үшін қорықпайтынымды білдіреді. Мені қолдап, барлығын қарапайым тілмен түсіндіріп берген Ақтөбе АИТВ орталығының дәрігерлеріне алғысымды білдіремін. Дәрігерлердің арқасында емдеуге сабырлы әрі сенімді түрде қарауды үйрендім.

Осы жылдар ішінде мен тағы бір маңызды нәрсені түсіндім: кешірім мен қабылдау бірден келмейді. Бірақ уақыт өте келе ішкі тепе-теңдік пайда болады. Қазір мен үшін ең бастысы — азаппен артқа қарамай, үмітпен алға ұмтылу.

Мен өмір сүремін, жұмыс істеймін, кішкентай сәттерге қуанамын. Менің мақсаттарым, армандарым, жоспарларым бар. Ең бастысы-мен қызымның қасында бола аламын, оның өсіп келе жатқанын көре аламын, онымен бақытты сәттерді бөлісе аламын.